het verre oosten ( Jakarta )

Donderdag zijn we een tour gaan maken door Jakarta met een taxi. Dat valt hier niet mee . Omdat het hier altijd file is. Honderden auto´s en duizenden brommers zijn er altijd op de weg. Regels kennen ze hier niet. Alles rijd kris kras door elkaar. En tussen de file lopen mensen van alles te verkopen kranten ,papieren zak doekjes , drinken , snoepjes, plastic badje en stoeltjes Zelfs kleine kinderen met een speelgoed gitaartje komen bij je auto raampje zingen voor een paar centen. Er is hier veel armoede. Mensen slapen op straat met kleine kinderen. Maar na verloop van tijd zijn we toch gekomen waar we heen wilden. We gingen naar het V.O.C. museum . daar ging de taxi weg. Je kon wel een tour bespreken maar dan krijg je allemaal dingen te zien die je niet wil. Daar bij het V.O.C. kwam er gelijk een mannetje aan met anderhalve tand in zijn mond en hij sprak aardig Hollands. Zo´n beetje als Wieteke van Dort. Hij wist heel veel te vertellen en deed het wel leuk.Hij wist veel van de boten ook waar Henk op gevaren had. We hoefde geen intree te betalen hij regelde alles.We wilden ook naar de haven en hij ging ons wel brengen. We zeiden al dat is zo´n mannetje van die tourtjes je krijgt zo de rekening. Henk zei laat hem maar even gaan. Zo zien we nog wat. Om bij de haven te komen moesten door een heel smal marktje dat was een paadje van nog geen meter. En aan beiden kanten kraampjes. Je kreeg het er benauwd van . Aan het eind was een stijger van dikke takken. en daar moesten we in een wiebel bootje stappen. Dat hebben we niet gedaan. Weer terug Toen in twee tuk tuks . Henk zei nou moet je me eerst is vertellen wat dit allemaal gaat kosten. Hij zei € 50,00. Daar trapte we niet in. Henk zei wat kost die tuk tuk. Dat kwam op € 1,50 pp. Dat hebben we gedaan want we wilden naar het Batavia restaurant om wat te eten. Het mannetje ging mee. Kan je je voorstellen hoe dat hier door dat verkeer gaat. Handje uit het raam en gewoon door rijden. We hadden het nog net niet in ons broek gedaan. maar wel blij dat we er uit waren. Het mannetje wat geld gegeven hij wilde meer , maar hij kan zo veel willen.
Het restaurant was heel oud en mooi. In de wc hing het vol met foto's van bekende en onbekende mensen. Er was geen cm meer over. Wat jammer was dat we ons foto toestel vergeten waren. Nog wat rond gewandeld en weer naar het hotel 's avonds in het hotel gegeten met een kennis van Henk. We bestelde soep en pizza . Krijgen we eerst de pizza. Verteld dat we eerst de soep wilde en dan de pizza.
later hadden ze geen ijs. Maar beneden hadden ze wel ijs. Daar een ijsje gegeten.
Vandaag zijn we naar het nationaal monument geweest ( monas ) in de volks mond noemen ze het de naald. het is 132 meter hoog en kijkt uit over de stad. je kan met een lift omhoog en dan heb je een prachtig uitzicht. Bovenop de naald staat een vlam en die is verguld met 35 kg blad goud. Daarna zijn we gaan lunchen in het Sari Pan Pacific hotel. Daar kwam Henk vroeger al. We hebben daar heerlijk gegeten voor 600,000 rupiah. € 1,00 is 12.000 rupiah. Dus je ben hier al gauw miljonair . Het geheel koste € 50,00 voor 4 pp. Daarna zijn we ons weer door het verkeer gaan worstelen . We hebben bij het hotel nog even gewinkeld en de dag is weer om. Morgen vliegen we weer naar Penang. En we gaan een uur eerder van het hotel om bij het vliegveld te komen. Want we zullen het vliegtuig halen zonder stress